پاس

این عشق را زمین نمیشود گذاشت

یا بارش روی شانه ی توست

یا پاس اش میدهی به من و حملش میکنم با شانه های خمیده

کاش روزی با هم این بار را به دوش میکشیدیم

عجب خیال خامی داری جانم

خیال میکنی کسی که هست را اگر وابگذاری به او بد کرده ای

اما روزی که در تو جاودانه شدم باید میفهمیدیم که هرکس می آید را باید هر جا که شد راهی رفتنش کنیم

حتی اگر دیر باشد بهتر از دیرتر است

چرا که بودنت او را نابود خواد کرد آخر داغ من و تو بر پیشانی دلهایمان پاک نخواهد شد

کاش میگذاشتیم آنها در جایی که جایشان هست زندگی کنند

حتی اگر ما جایمان را گم کرده ایم

کاش...