گفتم:

تماس بگیرم و از سکوتت در برابرِ تبریک تولدت بگویم:خواهش میکنم.

سکوتت را نادیده میگیرم

باور نمیکنم پشت این سکوت،لبخندی به لبت نیامده باشد یا لذت جرقه واری در دلت

به زبان اگر تشکر نکرده ای،بعید میدانم دلت به قدر خودت بی ادب باشد.

دلت حتما از جان سپاس گفته است

بگذار باور نکنم.لا اقل اینبار باور نکنم که سکوتت علامت رفتن است،که از 

یک سوراخ دوبار گزیده نشده باشم که این نشان بی ایمانی است و من به تو ایمان آورده ام.

کاش...